Elazığ Türküleri

Elazığ, türkü, mani ve hoyratları ile sadece yöresel müziğe değil Türk halk müziğine de önemli ölçüde kaynak olmuştur. Gönüllerde aşk, şevk, heyecan duyguları yaşatan; beyinlere birlik ve kardeşlik aşılayan Elazığ maya, türkü ve hoyratlarını; Elazığ musikisinden ve yöre halk oyunlarından ayrı düşünmek mümkün değildir. Bu zengin edebiyat ürünleri bazen bir aşk hikayesini çağrıştırır, bazen de hareketle özdeşleşir ve halk oyunları olarak karşımıza çıkar

Türkülerin Elazığ folklorunda çok özel bir yeri ve önemi vardır. Çoğunun çıkış zmanı ve yazarı belli olmayan rahmetli İshak Sunguroğlu’nun ifadesi ile “meçhul şair ve bestekarların” eserleridir. Elazığ-Harput türkülerini iki bölümde toplamak mümkündür. Bir olay sonucu halkın duygularını terennüm eden ” VAKA TÜRKÜLERİ “. Herhangi bir olaya dayanmayan veya çok eskiden kaldıkları için vakaları tespit edilmeyen türküler.
Türkiye’de sevilerek okunan Elazığ’a ait bazı türküler…

 

 

 

Yemen Türküsü, 
Meteris’den ineydim, 
Hayriye, 
Kövenk, 
Mamoş, 
Mezire’den çıktım, 
Saray Yolu, 
Al Almayı, 
Yoğurt Koydum Dolaba, 
Dersim Dört Dağ İçinde, 
Sinemde Bir Tutuşmuş, 
Aş Yedim, 
Bir Ah Çeksem, 
Bir Şuh-i Sitemkar, 
Yüksek Minare, 
Göremedim Alemde, 
Necibem, 
Havuz Başının Gülleri, 
Evleri Uçta Yarim, 
Gelin Ağlar, 
Harput’tan Aldım Bakır… ve daha yüzlercesi...