Telefon

Telefon

Eve alınca ne kadar sevindik

Telefonumuz var diye övündük

Parasını verince çok dövündük

Olmaz olsaydı bu telefon

Direkler dikildi yelleri gerildi

Hemen alo dedi bağırdı

Sanki evimize hırsız girdi

Olmaz olaydı bu telefon

Ne kadar kıymetli alan satmıyor

Kovan bile evden gidmiyor

Hiçbir şey yemesen maaş yetmiyor

Olmaz olaydı bu telefon

Hanım gibi masaya kurula

Allahtan devredin dürüle

Direğin yıkıla telin kırıla

Olmaz olaydı bu telefon

Telefon almaya yazıldık

Geç verdiler diye üzüldük

Parasını verince çok bozulduk

Olmaz olaydı bu telefon

Tellerini yaymaya gelmiş

Gizli sesi duymaya gelmiş

Sanki bizi soymaya gelmiş

Olmaz olaydı bu telefon

Deli poyraz gibi esti

Telefon olanlar şişti

Evde katığından kesti

Olmaz olaydı bu telefon

Ne eşeğe benzer ne katır

Ne hoca dinler ne hatır

Maaş yetmesse koyunu sat yatır

Olmaz olaydı bu telefon

Ben kendi halimde gezerim

Bazı ufak tefek şiir yazarım

Seni parça parça eder bozarım

Olmaz olaydı bu telefon

Adına hasret kavuşturan dedik

Gurbet acınca çok sevindik

Ay başı olunca mum gibi yandık

Olmaz olaydı bu telefon

Ne kışın ne yazın var

Çevirirsin çıkmak nazın var

Fakir fukaraya garezin mi var

Olmaz olaydı bu telefon

Erken ağarttın hem saçı

Ne koyun bıraktı ne keçi

Paranın adı şehir içi

Olmaz olaydı bu telefon

İyilenmez bu milletin yarası

Düşman evine hem giresi

Elleri yaktı telefon parası

Olmaz olaydı bu telefon

Ne iştah kaldı İbrahim de ne hazım

Babam mı almış senin neyine lazım

Telefon kırıp evi terk etmek lazım

Olmaz olaydı bu telefon

#Telefonibrahimhoca #ibrah #şiir